Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
małoletni — przestarz., → niepełnoletni … Słownik języka polskiego
młodociany — młodocianyni 1. «bardzo młody, niedorosły; niepełnoletni, małoletni, nieletni» Młodociana córka. Młodociane towarzystwo. Młodociani czytelnicy. 2. «pochodzący z okresu wczesnej młodości; charakterystyczny dla tego okresu, przypominający go»… … Słownik języka polskiego
Riblja čorba — Infobox musical artist Name = Riblja Čorba Img capt = Riblja Čorba performing live in Sokobanja in 2008 Img size = 250 Landscape = yes Background = group or band Origin = Belgrade, Serbia Genre = Hard rock Rock Heavy metal Years active = 1978… … Wikipedia
Večeras vas zabavljaju muzičari koji piju — Infobox Album | Name = Večeras vas zabavljaju muzičari koji piju Type = Album Artist = Riblja Čorba Released = 1984 Recorded = Genre = Hard rock Rock Length = 35:44 Label = Jugoton Producer = Kornelije Kovač Reviews = Last album = Buvlja pijaca… … Wikipedia
drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta … Słownik języka polskiego
mało- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «których podstawą jest połączenie przymiotnika mały z rzeczownikiem, np. małomiasteczkowy (od: małe miasteczko)» b) «których podstawą jest połączenie wyrazu mało z rzeczownikiem, np. małoletni (od mało lat)»… … Słownik języka polskiego
małoletniość — ż V, DCMs. małoletniośćści, blm rzecz. od małoletni … Słownik języka polskiego
nieletni — «nie mający wieku uznanego przez prawo za dojrzały; małoletni, niepełnoletni, młodociany» Nieletni przestępca. nieletni, nieletnia w użyciu rzecz. (zwykle w języku prawniczym) «młody, niepełnoletni młodzieniec, mały chłopiec; młoda niepełnoletnia … Słownik języka polskiego
niepełnoletni — «będący w wieku (zwykle do 18 lat), w którym nie ma się jeszcze pełnej zdolności prawnej; małoletni, nieletni» Niepełnoletni następca tronu … Słownik języka polskiego
syn — m IV, DB. a, WMs. u; lm M. owie, DB. ów «dziecko płci męskiej (w stosunku do rodziców)» Dorastający, małoletni syn. Jedyny, rodzony, pierworodny syn. Wyrodny syn. Mieć syna. Majątek przechodził z ojca na syna. ∆ Syn chrzestny «chłopiec, mężczyzna … Słownik języka polskiego
